අම්මා සදකි මම ඒ ලොව හිරු ය රිදී
ඒ ඉර හදෙන් මුළු ලෝකය එළිය වුණී
රැකුමට පුතුන් දිවියේදුක් ගැහැට විදී
පිය සෙනෙහසට කව්ගී ලිය වුණා මදී
සිරුරේ දුවන්නේ මගේ ලේ නොවැ පුතුනේ
කුසයේ නොදැරුවත් දිවිබර මට දැනුනේ
මහමෙරකට උසයි දරුපෙම හද පතුලේ
පුදුමයි පුතුනි කිම මගේ ලේ කිරි නොවුනේ
මවකට මුවාවි නුඹ වෙත දිරි දුන්නේ
මම වෙමි පුතුනි එය මා පමණයි දන්නේ
පිය සෙනෙහස නැතිද දරුවනි හදුනන්නේ
අම්මාවරුන් පමණද මතු බුදුවන්නේ
නික්ම ගියත් අද දිනේ,
දුටු තැනක පාර තොටෙදි සිනසෙනු මැන,
සොදුරු හදින් පෙර දින අප මිතුදම සිහිකර
4:15 AM
Posted by
Unknown
_Dont_ask_me.jpg)
Before you speak, Listen
Before you write, Think
Before you pray, Forgive
Before you quit, Try
Subscribe to:
Posts (Atom)
